Top turistička mesta Novog Sada po izboru Google-a

Šta dobijete kada na Google upišete places to see in Novi Sad? Šta Google predlaže strancima da posete u Novom Sadu? Ovo su top turistička mesta u Novom Sadu po izboru Google pretraživača.

Muzej Vojvodine

Muzej Vojvodine je organizaciono razgranata ustanova, sa bogatim muzejskim fondom koji broji oko 400.000 predmeta i bibliotečkim fondom sa preko 50.000 publikacija. Redovna muzejska publikacija Rad Muzeja Vojvodine, koja izlazi od 1952. godine, nosila je naziv Rad vojvođanskih muzeja do 1994. godine.

U uspostavljanju razgranate muzejske mreže stvoreni su depadansi – Etno park “Brvnara” u Bačkom Jarku i Muzejski kompleks Kulpin, koji se u sastavu Muzeja nalazi od 2004. godine.

Muzej Vojvodine pred javnost izlazi sa kompleksno izrađenom stalnom postavkom koja, u kontinuitetu od osam hiljada godina, prezentuje razvitak ljudskog društva na današnjem tlu Vojvodine. Na prostoru od 3.000 m2 predstavljeno je 6.000 reprezentativnih eksponata iz arheologije, opšte istorije, istorije umetnosti i etnologije. Stalna postavka pruža sintetičku sliku milenijumske prošlosti ovog kraja. Izloženi predmeti svedoče o trajanju ljudskih zajednica i kultura od paleolita i mezolita do prvih ljudskih tragova kod Iriga starih oko 70.000 godina, preko starčevačke, vinčanske i drugih neolitskih kultura, višeslojne Gomolave, Feudvara i Kalakače, do mitskih vremena stare Grčke i velelepnih spomenika imperijalnog Rima, od seoba naroda do smena etničkih zajednica – slovenskih, ugarskih, srpskih i drugih naroda. Prvi deo stalne postavke prati obimna monografija Muzej Vojvodine. Drugi deo stalne postavke, koji govori o prošlosti Vojvodine od sredine XIX veka do sredine XX, nalazi se u zgradi bivšeg Istorijskog muzeja.

Crkva imena Marijinog

Godine 1891. doneta je odluka da se stara crkva poruši i na istom mestu izgradi nova. Arhitekta Georg Molnar  izradio je planove tokom1892. godine i nije za taj obiman posao tražio nikakvu nadoknadu (crkva mu se odužila tako što je postavila njegovu bistu u niši levo ispod hora u crkvi, što je neobično za jedno svetovno lice). Iste godine stara crkva je porušena, a sledeće, 1893. godine, u novembru mesecu preduzimači Stefan Gusek i Karl Lerer, pod nadzorom projektanta Molnara, završavaju građevinski deo posla. U oktobru 1894. podignut je na toranj osvećeni pozlaćeni krst. Toranj je visok 72 metra. Crkva je dugačka 52, široka 25, visina krova iznosi 22 metra. U crkvi ima 4 oltara. Glavni je u apsidi gde je velika slika Majke Božije, sa ugarskim kraljevima i svetiteljima Ištvanom i Laslom. Levo od apside je oltar Uskrsnuća Isusova sa figurama u drvetu svetih Petra i Pavla. Treći oltar je posvećen sv. Florijanu, zaštitniku vatrogasaca, gde su u drvetu izrađene figure svetih Emerika i Elizabete, a tu je i slika sv. Porodice. Četvrti oltar smešten je ispod hora i posvećen je Hristovom grobu sa figurama četiri anđela. Skulpture na svim oltarima su kolorisane ili su rađene u imitaciji kamena (mramoracija). Fasada je urađena od žute fasadne cigle, a sama crkva, kao i unutrašnja rezbarija je urađena u neogotskom stilu. Prozorski su ukrašeni peštanskim vitražima, dokŽolnai keramika prekriva krovnu konstrukciju. Crkva je 1904. godine oštećena u požaru, kada joj je izgoreo krov. Novosađani crkvu greškom nazivaju katedralom, što ona nije, jer se katedrala nalazi u sedištu biskupije, a sedište Bačke biskupije je u Subotici.

Novosadska sinagoga

Novosadska sinagoga je jedna od četiri sinagoge koje postoje danas u Srbiji. Nalazi se u Jevrejskoj ulici u centru grada. Građena je u periodu od 1906. do 1909. godine.

Sinagogu je projektovao mađarski arhitekta Lipot Baumhorn. Ovo je peta sinagoga koja je izgrađena u istoriji Novog Sada. Podignuta je na mestu četvrte koja je građena 1826. godine. Ona pripada aškenaskom obredu i neološkog (neortodoksnog) je pravca. Sa obe strane sinagoge podignute su zgrade. Jedna je bila jevrejska osnovna škola (danas srednja baletska škola) a druga je zgrada jevrejske opštine.

Sama zgrada sinagoge izgrađena je ukrštanjem različitih stilova i veoma podseća na segedinsku. Na ulazu u sinagogu stoji natpis: „Ki beti, bet tefila ikara l’kol haamim“ (Neka ova kuća bude dom molitava za sve narode) (Isaja 56:7).

U doba okupacije u sinagogi su zatvarani novosadski jevreji koji su nakon toga bili deportovani u koncentracione logore.

Danas sinagoga nema svoju prvobitnu namenu već se u njoj održavaju koncerti klasične muzike i predstave.

Stadion Karađorđe

Stadion Karađorđe je fudbalski stadion u Novom Sadu. Najčešće se koristi za fudbalske utakmice i atletska takmičenja, a domaći je stadion FK Vojvodine. Na tribinama ima mesta za 15.000 sedećih mesta.

Na ovom stadionu većinu svojih domaćih utakmica igra mlada reprezentacija Srbije, kao i povremeno seniorska reprezentacija Srbije.

Stadion je izgrađen 1924. godine, a otvoren je 28. juna 1924. Stadion je od svog otvaranja do Drugog svetskog rata nosio naziv „Karađorđe“. Posle je bio poznat samo kao Gradski stadion, dok je sadašnje ime dobio 2007. po Karađorđu, vođi Prvog srpskog ustanka.

Tokom Drugog svetskog rata podignuta je kućica na južnoj strani stadiona, 1991. je dovršena severna tribina, od 2008. do 2009. izvršena je manja rekonstrukcija, kada je postavljena tartan staza, izgrađena nova jugoistočna tribina, na koju je postavljen savremeni „FILIPS”-ov semafor.

Ledinačko jezero

Ledinačko jezero (ili jezero Srebro) je bilo malo veštačko jezero na Fruškoj Gori, u blizini naselja Stari Ledinci kod Novog Sada. Jezero je nastalo tokom NATO bombardovanja Jugoslavije 1999, kada su pumpe napuštenog kamenoloma Srebro oštećene i prestale da pumpaju vodu iz kamenoloma. Podzemne vode, kao i vode iz dve rečice, Lukinog sveca i Srebrnog potoka, počele su da pune kamenolom, čime je nastalo jezero. Krajem 1990-ih i početkom 2000-ih, prava na ekploataciju jezera su bila predmet rasprave u kojoj je učestvovalo više strana: mesna zajednica, grad Novi Sad, rudarsko preduzeće Alas registrovano u Rakovcu i javno preduzeće koje je rukovodilo Nacionalnim parkom Fruška Gora. Zbog nejasnih odluka opštine i suda, postojala je mogućnost da jezero odmah nestane, pošto je rudarsko preduzeće zahtevalo nazad svoj kamenolom, a jezero se činilo nestabilnim zbog mogućeg izlivanja vode. Uprava Nacionalnog parka Fruška Gora je porekla glasine iz 2006. da su prava na korišćenje kamenoloma prodata nekom austrijskom preduzeću, pošto je Skupština Vojvodine već usvojila plan da sačuva jezero. Na kraju su se rasprave završile u korist očuvanja jezera.

Trg slobode

Nastao je nastankom samog grada, a kroz istoriju je menjao nazive. Za vreme Austrougarske zvao se Trg Franje Josifa, posle Prvog svetskog rata Trg oslobođenja, a posle Drugog svetskog rata dobija današnje ime. Na trgu je jedno vreme bila pijaca, a na njemu se danas nalaze značajni objekti u Novom Sadu: crkva Imena Marijinog (popularna „katedrala”), Gradska kuća, hotel „Vojvodina“, sedište „Vojvođanske banke“ (bivši „Grand hotel”), itd. Trg je deo pešačke zone, a nastavlja se Zmaj Jovinom ulicom.

Više o tome zašto ne treba posetiti Novi Sad